
W regionie Terdżoli znajduje się wiele historycznych i kulturalnych zabytków. Główne miasto regionu, o tej samej nazwie, znajduje się na nizinie Imeretyńskiej, na prawym brzegu rzeki Czchari. Pierwsze wzmianki o mieście pochodzą z XVII wieku. Miejscowość otrzymała prawa miejskie w 1983 roku. Terdżola słynie ze swoich zabytków historycznych: ruin zamku Skande, kościoła w Gogni, średniowiecznego kompleksu monastycznego w Czchari. Większość terenu Terdżoli jest użytkowana rolniczo. Głównymi rzekami regionu są: Ywrila, Czolaburi, Dzewrula, Wylawi Tela. Na terenie znajduje się dużo złóż surowców mineralnych, w tym: chalcedon, wapień, marmur (Kwachcziri) i glina ceglarska.
|
Więcej…
|

W regionie Tkibuli znajduje się dużo ciekawych miejsc, zabytków historycznych oraz pomników przyrody. Jest tutaj wiele średniowiecznych zamków i kościołów. Najważniejszymi zabytkami historycznymi regionu są: kompleks monastyczny Gelati, wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO oraz monastyr Mocameta.
Tkibuli położone jest na lekko górzystym terenie bogatym w takie złoża mineralne jak wapień, glina i węgiel. W dystrykcie znajduje się wiele odkrytych i nieodkrytych jaskiń, między innymi 13-piętrowa jaskinia Cucchwati, Cchradżwari, Czachati, Sakazia czy Muchura.
|
Więcej…
|

Miejscowość Saczchere uzyskała prawa miejskie w 1964 roku. Leży nad brzegiem rzeki Kwirila w północno-zachodniej części Imereti. Pierwsze pisemne wzmianki o miejscowości pochodzą z XVII wieku. W czasach średniowiecznych Saczchere było ważnym miejscem handlu. Do 1917 roku było częścią prowincji Kutaisi, a dokładnie dystryktu Szorapani. Od 1930 roku zaliczane było do regionu Cziatury, a w 1939 zostało niezależnym dystryktem.
Najważniejszą gałęzią przemysłu jest hodowla zwierząt oraz rolnictwo – w szczególności uprawa winorośli, zboża, warzyw i owoców. Od 1939 roku w Saczchere znajduje się wytwórnia wina. Jako, że w regionie jest wiele lasów obfitujących w dęby, graby, jesiony, klony, głóg i różanecznik, kolejną bardzo ważną branżą przemysłową jest produkcja drewna.
|
Więcej…
|
|

Dystrykt jest znany przede wszystkim z radon-węglanowych źródeł wód mineralnych. Ich naturalna temperatura wynosi 33–35 °C, w wyniku czego wody można wykorzystywać bez podgrzewania.
W regionie jest wiele zabytków historycznych, między innymi XII-wieczne twierdze w wioskach Geguti i Zarati. Natomiast w wioskach Partschanajanewi, Górna Meschetia i Dolna Meschetia znajdują się XII-wieczne drewniane kościoły. W Cchaltubo odkryto również osady ludzkie z epoki kamienia. Do najsłynniejszych należą: Jaskinia Chomuli, Jaskinia Kwiliszori, Jaskinie Szawgora i Sakadżaia oraz Jaskinia Biała. W tej ostatniej znajdowała się najstarsza na Kaukazie, do tej pory odnaleziona, strzała miedziana pochodząca z IV-V w.p.n.e.
|
Więcej…
|

Dystrykt Wani jest idealnym miejscem dla fanów archeologii. Jego główne miasto, także nazwane Wani, znajduje się na nizinie Imeretyńskiej, nad brzegiem rzeki Sulori (dopływ rzeki Rioni). Zgodnie z twierdzeniem profesora akademickiego Otara Lordkipanidze, w starym języku gruzińskim słowo „wani” oznaczało „dom”, „stację”, „małe miasteczko”, „lokal mieszkalny”.
|
Więcej…
|

Miasto Zestafoni, będące sercem dystryktu o tej samej nazwie, wybudowane jest na obu brzegach rzeki Kwirila. Pierwsze wzmianki o miejscowości pochodzą z XVI wieku. Miasto otrzymało prawa miejskie w 1926 roku. Nazwa Zestafoni pochodzi od gruzińskich słów „zeda foni”, co oznacza „górny bród” (rzeki Kwirila). Liczba mieszkańców dystryktu zwiększyła się gwałtownie w 1872 roku w wyniku powstania linii kolejowej Tbilisi-Poti, która przechodziła przez Zestafoni.
|
Więcej…
|
|